Dassen (38), fractievoorzitter van Volt in de Tweede Kamer, verruilde voor even Den Haag voor Knegsel. Hij bezocht zijn oude basisschool, en ging niet met lege handen naar huis.
Voor het bezoekje nam hij zelf het initiatief, ook al komt hij niet veel meer in Knegsel. ,,Mijn ouders zijn verhuisd naar Eindhoven en ik woon al een tijdje in Den Haag.” Zijn school, die hij in 1997 verliet, zag het meteen zitten. ,,Onze partij is veel bezig met de toekomst en willen daar de jongere generatie bij betrekken.”
Nadat Dassen zich aan de leerlingen heeft voorgesteld, gaan talloze handen de lucht in. ‘Bent u voor of tegen de boeren?’, klinkt het. En van ‘wat zijn belangrijke regels?’ tot ‘kent u mijn papa?’.
Maar de leerlingen hebben meer voor Dassen dan alleen een hoop vragen. Ze schenken hem een zelfgemaakte stoel, die ze de ‘toekomststoel’ noemen. ,,Die is langs alle klassen geweest”, vertelt leerkracht Ilse van Deursen. ,,De ene groep bond gekleurde touwen om de rugleuning, de andere beschilderde hem en weer een andere schreef er belangrijke thema’s – inclusief het verkeerd gespelde woord voor ‘milieu’–- op”, vertelt ze lachend. Op de stoel las Dassen woorden als ‘vrede’, ‘stop pesten’ én ‘gratis friet’.
Dassen noemt de blik die kinderen op de wereld hebben inspirerend. ,,Ik zie nu weer een keertje voor wie ik het allemaal doe en ik haal hier een ander perspectief uit. Jongeren hebben een heel andere kijk op maatschappelijke problemen, waar ze zich ook terecht zorgen over maken.”
Zelf was Dassen vroeger nauwelijks bezig met de wereldse problematiek. Hij kijkt terug op een jeugd waarin vooral voetballen bij Knegselse Boys en bariton spelen bij het jeugdorkest centraal stonden. ,,Maar ik denk dat de kinderen van nu daar meer mee bezig zijn, dan wij als volwassenen denken.”
,,Vaak gaat het in Den Haag over de waan van de dag en wordt er te veel gekeken naar de korte termijn, terwijl wij vinden dat je stil moet staan bij beleid voor op lange termijn.”
De stoel ziet hij dan ook als symbool voor de toekomstige generatie die nu nog geen stem hebben. Die krijgt een plek aan de tafel in zijn werkkamer. ,,Ik heb hier een hele fijne jeugd gehad. Die gun ik iedereen een.”